Intro
"ทำไมมึงไม่บอกกูวะ ว่าเพื่อนมึงมาด้วย"
โอเซฮุนเงยหน้ามามองเพื่อนร่างบางที่ทิ้งตัวลงมานั่งไขว้ห้างอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยเหมือนผู้หญิงที่เหมือนจะเหวี่ยงอยู่ตลอดเวลาบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์เต็มที่ มือเรียวยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมาดื่มก่อนจะกระแทกวางที่เดิม
"มึงไม่รู้เหรอวะ ปกติมันก็มากับกูตลอด"
"กูต้องจำให้รกสมองด้วยเหรอ"
"เอาน่า ต่างคนต่างอยู่ มึงก็อย่าไปกัดมันก่อน"
บยอนแบคฮยอนตวัดดวงตาเรียวที่กรีดอายไลเนอร์บางๆมามองคยองซูที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนจะยักไหล่ให้คยองซูที่ส่ายหน้าให้
"มึงก็อย่าให้มันมากัดกูก่อนละกัน"
ปาร์คชานยอลที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรุ่นพี่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม พร้อมกับดวงตาคมที่เหลือบไปมองร่างบางที่นั่งอยู่กับเพื่อนสนิท ร่างบางที่สวมกางเกงยีนส์สีดำกับเสื้อยืดสีขาวเนื้อบางจนแทบจะซีทรู
"มองมันซะขนาดนั้น"
"ทำไมวะ"
"ไม่ชอบมัน หรือจริงๆแล้วมึงอยากได้มันกันแน่วะ"
"มึงก็รู้ กูไม่ชอบคนแรด"
"มึงก็พูดเกินไป แบคฮยอนมันแรงแต่มันไม่ใช่คนแรดนะ"
"หึ..."
ชานยอลส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะในลำคอให้กับประโยคเมื่อสักครู่ของคิมจงอินที่เป็นเพื่อนอีกคนของแบคฮยอน ก่อนสายตาจะหันไปสบกับคนที่พูดถึง เพียงชั่วครู่ก่อนใบหน้าเรียวจะสะบัดหันมองไปทางอื่น
แบคฮยอนที่นั่งคุยอยู่กับจงแดหันไปมองคนที่นั่งเบียดลงมาข้างกาย ปากบางเบะออกพร้อมกับหันไปบอกจงแดที่นั่งอยู่ด้านใน
"จงแดมึงเปลี่ยนที่กับกูดิ๊ "
"ทำไมนั่งใกล้กูไม่ได้เหรอวะ หรือกลัวจะหวั่นไหว"
"หวั่นไหวกับรังเกียจมันไม่ใกล้เคียงกันเลยนะ โง่ขนาดแยกไม่ออกเลยเหรอ"
"แบคฮยอน"
"เรียกกูทำไม"
"พอๆ เดี๋ยวกูนั่งเองขยับเข้าไป แบคฮยอน" จงแดเรียกเพื่อนที่กำลังจะอ้าปาก
"มันเริ่มก่อนนะ "
"พี่แบคฮยอนครับ ขอคุยด้วยหน่อยสิครับ"
"ไปสิ"
ปาร์คชานยอลที่นั่งกินเหล้าอยู่มองตามร่างบางที่ลุกเดินออกไปกับยูตะรุ่นน้องในคณะวิศวะ
"หึ..ใครชวนก็ไป แบบนี้ไม่เรียกแรดเหรอวะ"
*********************
"กูบอกแล้วว่าอย่าให้มันกินเยอะ "
จงแดยืนเท้าเอวมองเพื่อนสุดแสบที่นั่งหมดสภาพอยู่ที่เก้าอี้ ก่อนจะหันไปบอกคนอื่นที่ยืนมองอยู่
"มึงก็ไปแหย่มัน"
เซฮุนหันมาว่าชานยอลที่ยุให้แบคฮยอนกินเหล้า ตั้งแต่กลับมาจากคุยกับยูตะ
"เพื่อนมึงอยากอวดเก่งเอง กูไม่ได้จับกรอกปากมันซะหน่อย"
"แบคฮยอน ไอ้แบคกลับบ้าน ลุกขึ้น" คยองซูเขย่าตัวร่างบางพร้อมกับเอ่ยเรียก
"อื้อออ...."
"มึงอุ้มมันไปขึ้นรถดิ๊จงอิน เดี๋ยวเอามันไปส่งที่คอนโดก่อน "
"เดี๋ยวกูเอามันกลับเอง"
ชานยอลที่จู่ๆพูดออกมา หันมามองหน้าสายตาเพื่อนที่จับจ้องตัวเองอยู่
"กูไม่ปล้ำมันหรอกน่า ไหนๆมันก็เสือกอยู่คอนโดเดียวกับกูแล้ว "
"อยู่เฉยๆไม่เป็นรึไงวะ "
"อื้ออออ "
ร่างบางที่ทิ้งตัวพิงหน้าอกร่างสูงร้องออกมา เมื่อชานยอลเขกที่หัวเบาๆด้วยความหมั่นไส้
"คีย์การ์ดมึงอยู่ไหน "
"ไม่...รู้"
ชานยอลถอนหายใจให้กับคำตอบที่ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาเลย มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์ที่แบคฮยอนสวมอยู่เพื่อหาคีย์การ์ด
ร่างบางที่ไม่ค่อยมีสติโดนโยนลงบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง ก่อนชานยอลจะถอยออกมายืนมอง ขายาวก้าวเดินไปเปิดเครื่องปรับอากาศในห้อง ร่างสูงเดินกลับมามองคนเมาที่ลุกขึ้นมานั่งหลับตา
"เดินไหวไหม เข้าไปนอนในห้องมึงไป กูจะได้กลับห้อง "
ชานยอลก้มมองหน้าแบคฮยอนที่นั่งหลับตาอยู่พร้อมกับถาม ดวงตาเรียวค่อยๆลืมขึ้นมามองคนตรงหน้า
"ใครวะ"
"เมาขนาดจำกูไม่ได้เลยเหรอ "
ชานยอลถอยออกมากอดอกมองร่างบางที่ไม่ค่อยมีสติ แบคฮยอนมองคนตรงหน้าก่อนจะค่อยๆทรงตัวลุกขึ้นเดินเซเข้ามาหาร่างสูงที่ยืนกอดอกอยู่
"ชานยอล?"
"ก็จำได้นี่หว่า"
"เกลียดกูมากเหรอ?"
ชานยอลมองร่างบางที่เอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้ามาจนชิด มือเรียวเหมือนผู้หญิงวางลงบนบ่าก่อนจะลูบไล้ไปที่ต้นคอร่างสูง กลีบปากแดงระเรื่อแตะเข้าที่สันกรามเบาๆ
"ยั่วกูเหรอ?"
"ทำไมกูต้องยั่วมึง"
ชานยอลจ้องมองดวงตาเรียวที่ฉ่ำเยิ้มกว่าปกติ กลีบปากแดงที่เผยออย่างยั่วยวนตรงหน้า มือเรียวที่ลากไล้ไปมาบนหน้าอกกว้างอย่างยั่วอารมณ์
"มึงเมา แบคฮยอน"
"มึงรู้ได้ไงว่ากูเมา"
แบคฮยอนออกแรงดันร่างสูงให้นั่งลงบนโซฟาก่อนจะนั่งคร่อมลงไปบนหน้าขาแกร่ง กลีบปากนุ่มบดจูบลงไปกับริมฝีปากหยัก ลิ้นเล็กไล่เลียไปตามริมฝีปากได้รูปก่อนจะแทรกเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นร้อนในโพรงปากร่างสูงที่ยอมเปิดปากให้ แผ่นหลังเนียนถูกมือสากที่สอดเข้าไปลูบไล้ไปทั่ว
"มึงหาเรื่องเองนะ แบคฮยอน "
เสียงทุ้มเอ่ยบอกคนบนตักก่อนจะช้อนสะโพกอุ้มขึ้นมาพาเดินไปทางห้องนอน ขาเรียวตวัดเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ใบหน้าเรียวซุกลงกับซอกคอร่างสูงพร้อมกับพรมจูบไปทั่วอย่างยั่วอารมณ์ ร่างบางถูกวางลงบนที่นอนพร้อมกับร่างสูงที่ทาบทับตามลงไป
"อ๊ะ...อื้อออ....เจ็บ
ครั้งแรก?
เออทำไม จะเอาไหม ไม่เอาก็กลับไป
อย่าเกร็ง มึงจะได้ไม่เจ็บ
ก็เร็วๆดิ ลีลาอยู่ได้
อ๊ะ...อ๊าา...ชาน..ยอล..
อืมมม...อย่ารัดแน่นนัก...แบคฮยอน..
อื้ออ...แรง.อีก..แรงๆ..ชาน...อ๊าาาา
แบคฮยอนอ่า...ซี๊ดดดดด"
ชานยอลที่โดยปลุกให้ตื่นมาในตอนสายๆนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนอนตาคมเหลือบไปมอง เจ้าของห้องที่นั่งกอดอกอยู่บนเตียง ริมฝีปากบางถูกขบกัดด้วยฟันซี่เล็ก ตาเรียวกรอกไปมาอย่างใช้ความคิด
"มึงหลอกกูรึป่าว"
"กูจะหลอกมึงเพื่อไร ดูรอยบนตัวมึงดิ๊ ตัวกูด้วยเนี่ย"
แบคฮยอนก้มมองแผ่นอกตัวเองที่มีรอยรักเต็มไปหมดก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้จนเหลือแต่หัวที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม ใบหน้าเรียวเงยมองร่างสูงที่เปลือยอกสวมแค่กางเกงยีนส์ แผ่นอกกว้างที่มีรอยกัดเป็นหลักฐาน
"จำไม่ได้เหรอวะ ทีเมื่อคืนยังบอกให้เอาอีกๆอยู่เลย"
" ไม่จริง มึงโกหก " ดวงตาเรียวตวัดมามองร่างสูงพร้อมกับเอ่ยเถียง
"หึ...."
"เออ ช่างแม่งเหอะ มึงกลับไปได้แล้วกูจะนอน"
ชานยอลมองร่างบางที่ตัดบทพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนต่ออย่างงงๆ มือหนาคว้าที่ไหล่บางก่อนจะดันให้หันหน้ากลับมา
"ง่ายๆแบบนี้เลยเหรอวะ"
"เออ ก็ช่างมัน คิดไรมากวะ"
"ครั้งแรกของมึงไม่ใช่เหรอวะ"
"ก็ใช่ แล้วทำไม "
"แล้วมึงไล่กูไปเฉยๆแบบนี้เหรอ"
"แล้วจะให้ทำไง ถามเหมือนจะรับผิดชอบกู"
"............."
"จะรับผิดชอบกูยังไง จะคบกับกูอ่อ เกลียดกูไม่ใช่เหรอมึงอ่ะ"
ชานยอลมองร่างบางที่ลอยหน้าลอยตาถามอย่างใช้ความคิด ก่อนจะจ้องตาเรียวพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"งั้นมึงกับกูลองคบกันดูไหมล่ะ"
*****************
อีกคนก็ใจร้อนอีกคนก็แรง
บ้านจะพังรึป่าวก็ไม่รู้
55555555555555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น